'İŞ'sizlik Mİ Var?

Her ay işsizlik rakamları açıklanıyor. Yok efendim bu ay arttı, bu ay düştü derken değişik senaryolardan yola çıkılarak siyasi malzeme dahi yapılıyor. Bu arada hemen hatırlatayım, bu yazıyı yazarken hiçbir istatistikten de veri almıyorum. Çünkü o verilerin aksine piyasada birebir gördüklerim duyduklarım benim için verilerden daha çok önem taşıyor.
Ülkemiz zor bir süreçten geçiyor kabul, enflasyon almış başını gidiyor kabul, fiyat artışları, zamlar derken hayat standardı iyiden iyiye kendini zorluk anlamında hissettiriyor, kabul.
Ancak bu sadece ülkemizde değil, dünyanın birçok ülkesinde aynı durum söz konusu. Şimdi birileri çıkıp onların parasıyla bizim paramızın kıyasını vs. yapacaktır mutlaka ki, o konuda apayrı bir yazı konusu olur, ben konuma devam edeyim.
Bugün sanayilerimize gittiğimiz zaman tüm sanayicilerimizin ortak sıkıntısı eleman eksikliği; vasıflıyı geçtim, vasıfsız elemanda dahi büyük sıkıntılar yaşadıklarının altını çiziyorlar.
Bu sorun o kadar önem arz ediyor ki, mesela bünyesinde çalıştırmak üzere kaynakçı arayan bir sanayicimiz bu özellikte eleman bulamayınca kaynak kelimesini söyleyen elemana dahi razı olmuş vaziyette. Elbette sorun sadece kaynakçıda değil bu sadece bir örnek ama o kadar çok örnek var ki, hani bu her ay hazırlanan istatistik veriler var ya bunu hazırlayan arkadaşlar acaba sanayiye gidip oradaki talepleri de göz önünde bulunduruyor mu diye merak etmiyor değilim açıkçası.
Bakın gerek bizim gazetemizde gerek diğer gazetelerde Bera Holding'e bağlı Anadolu Rulman A.Ş. (ART)’nin eleman ilanı yayımlanıyor. Mart ayının son haftalarına doğru başlayan bu ilan halen devam ediyor. Hatta gazetelerin ötesinde billboardlarda dahi bu ilan yayımlanıyor. Düşünün ben yıllardır bu sektörde olan birisi olarak çok nadir hatırlıyorum billboardlarda eleman ilanı yayınlandığını. ART firması öyle bin bir özellikli eleman da aramıyor ilanında vasıflı-vasıfsız diyor. Yani ‘Benim işe ihtiyacım var’ diyen herkesin gidip gönül rahatlığı ile başvuracağı bir ilan. Ancak gelin görün ki, o işsizlik rakamlarının aksine henüz iş için başvuru durumu istenilen düzeyde değil.
Bu sadece bir örnek, buna benzer birçok örneği sıralamak mümkün. Mesela dikkatimi çeken bir diğer konu ise önceki gün bir TV kanalında muhabir bir gençle röportaj yapıyor. Genç kendi bölümünde çalışamamaktan şikâyetçi, peki şimdi ne iş yapıyor? Pizzacıda çalıştığını ifade ediyor. Ancak "Kendi okuduğum bölümde çalışamıyorum" diyor. Bugün çevremizde o kadar çok işsiz gezen insanı görmek mümkün ki, baktıkça yürek burkuluyor ama gelin görün ki önerilerin işlere de burun kıvrılıyor.
Yok efendim o sanayi, yok o yağlı yok bu paslı, yok onun şunu var falan filan olumsuz bahaneler ardı ardına sıralanıyor. Yani kısaca iş beğenmeme durumu diyelim.
Herkeste bir masa başı sevdası var, herkeste bir konfor, rahatlık isteği almış başını gidiyor. Geriye dönüp baktığımızda “Eti senin, kemiği benim” düsturundan eser kalmamış.
Burada hükümetin eğitim sistemine de iki çift söz etmeden geçmek haksızlık olur. Tamam eğitim önemli, eğitim şart, ancak bunu yaparken işleyen çarklar da geri plana itilmemeli, onun için bir an önce bu eğitim sisteminin gözden geçirilmesi şart. Konunun alakalı olan kurum kuruluşları ile oturulup öneriler, sorulmalı, fikirleri alınmalı. Yoksa bu ülkede herkes üniversite mezunu iş beğenmez olarak devam edip gidecek.
Bu ülkenin doktora hakime, avukata, mimara, mühendise vs. ihtiyacı olduğu kadar sanayiciye, CNC operatörüne, kaynakçıya, presçiye de ihtiyacı var.
Daha el emeği göz nuru meslekleri saymıyorum bile.
Elbette gençlerimiz okusun, eğitim alsın ancak sevgili velilerden ricam “Ağaç yaşken eğilir”i tekrar hayata geçirerek eğitimde yeterli başarıyı gösteremediğine ikna olduğunuz çocukları sanayiye yönlendirelim.
Üniversite mezunu bir mühendis olmasa da, altın bileziğe sahip güzel bir usta olmasına engel olmayalım.
Tabi burada eğitim sisteminin de katkısı büyük önem taşıyor.
Çünkü gelecek üretimde, gelecek yenilikleri hayata geçirmekte… Herkesin işini yaptığı bir gelecek dileği ile kalın sağlıcakla…