275 KİLOLUK İMANIN GÜCÜ!

18 Mart deyince, hepimizin yüreği bir başka atar. Çanakkale, öyle sıradan bir savaş değil, dedelerimizin, ninelerimizin canlarını hiçe sayarak vatanımızı koruduğu, destan yazdığı yerdir. Düşünün bir kere, yokluk içinde, imkansızlıklar içinde, koskoca bir orduya karşı dimdik ayakta durdular. Onların bu vatan sevgisi, bu cesareti, bize bırakılan en büyük miras. Peki, bizler bu mirasa layık olabiliyor muyuz? Onların bize emanet ettiği vatanı, bizden sonraki nesillere aynı güzellikte bırakabilecek miyiz?
Çanakkale’de kazanılan zafer, sadece bir avuç askerin değil, tüm milletin zaferidir. O gün, köyünden, kentinden, her yaştan insan, vatanı için tek yürek oldu. Birlik oldular, beraber oldular, kazandılar. Şimdi biz ne yapıyoruz? Birbirimize düşman kesiliyoruz, ayrımcılık yapıyoruz, hoşgörüyü unutuyoruz. Dedelerimiz, vatan için canlarını verirken, bizler küçük çıkarlarımız için birbirimizi harcıyoruz.
Doğamızı kirletiyoruz, şehirlerimizi betona boğuyoruz, tarihimize sahip çıkmıyoruz. Atalarımız, bize sadece toprak değil, bir de kültür, bir de medeniyet bıraktı. Biz bu mirası ne kadar koruyoruz? Çocuklarımıza, torunlarımıza nasıl bir dünya bırakacağız? Bu kimin umurunda, kaç kişi bununla dertleniyor emin değilim.
Çanakkale ile ilgili söylenebilecek o kadar çok şey var ki. Malumunuz en önemli simgelerinden Seyit onbaşı. Çanakkale’de, düşman gemileri saldırırken, Rumeli Mecidiye Tabyası’nda görevli Seyit Onbaşı, tek başına 275 kiloluk top mermisini kaldırıp topa sürdü ve İngiliz zırhlısı Ocean’ı batırdı. Savaş sonrası fotoğraf çekimi için aynı mermiyi kaldırmak istendiğinde ise, başaramadı. Bu, Seyit Onbaşı’nın kahramanlığının sadece fiziksel güç değil, vatan sevgisi ve azimle ortaya çıkan manevi bir güç olduğunu gösterdi.
18 Mart, bize bir ayna tutuyor. Kendimize bakıp, “Biz ne yapıyoruz?” diye sormamız lazım. Atalarımızın mirasına sahip çıkıyor muyuz? Vatanımıza karşı sorumluluklarımızı yerine getiriyor muyuz? Çocuklarımıza güzel bir gelecek bırakıyor muyuz?
Çanakkale ruhu, bize birlik olmayı, vatanımıza sahip çıkmayı, geleceğe umutla bakmayı öğretiyor. Bu ruhu yaşatmak, hepimizin görevi. Unutmayalım, vatan sevgisi, sadece lafla olmaz, icraatla olur.
Bu arada mübarek Ramazan’da iyice azıp kuduran siyonist İsrail dün gece yine Gazze'yi bombaladı. Kafir kafirliğinden vazgeçmiyor. Akrep akrepliğini yine yapıyor. Şu anda yapılabilecek en büyük destek, boykot ve dua. Rabb’im bir an önce selamete ulaştırsın. Asıl mesele bizim nerede durduğumuz, neler yaptığımız?.. Çanakkale gibi tarihe imza atmış muhteşem bir başarıya sahipken, sinmiş sönmüş enkaza dönmüş ruhlarımızla yeniden ayağa nasıl kalkacağımız... Rabb’im Çanakkale ruhu, şuuru versin her birimize. Şu mübarek Ramazan'da ruhlarımızı yeniden diriltsin. Amin.