Adaletin kılıcına ikaz…

İnanamıyorum! Havsalam almıyor! Biz hangi ara bu hale geldik. Kadınları korumaya ilişkin o kadar çok yasa varken! Nasıl oluyor da yine koruyamıyoruz.. Huzurun şehri dediğimiz Konya’da geçen hafta üç kadın cinayete kurban gitti. Cennet’e gidelim derken, ne ara cinnet geçiren toplum olduk.. Toplumu ikiye bölen, kimine göre; ‘öldürür’, kimine göre; ‘yaşatır’ diyen İstanbul sözleşmesinin yeniden dizayn edilmesini umarım birileri düşünüyordur.. Millî meselemiz olan kadın cinayetleri yine ocakları söndürüyor. Feminizmin hayatımıza girmesiyle, kadın erkek arasındaki dans bozuldu. Günümüzde artık kadınların; daha eğitimli, kültürlü, ekonomik bağımsızlığını kazanmış olması ailenin kalitesine değer katması gerekirken, geldiğimiz nokta isminin önünde hangi unvan olursa olsun yine şiddet görüyor. Ataerkil bir toplum olduğumuz için erkekler gereğinden fazla şımarık ve bencil yetiştirildi. Bana sorarsanız, erkekler kavvamlığını kaybetti. Kavvam: Güçlü, kuvvetli, yük çeken, naz çeken, evliliğin sorumluluğunu üstlenmiş, adam gibi adam kavvam, yani kıvamı tutturan adam demektir. Ee kadınlarda asilliğini, naifliğini, zarafetini kaybetti. Ne diyor o güzel üstad Arif Nihat Asya: Bize biz nazar oldu. Cumamız Pazar oldu. Ne olduysa hep bize azar azar oldu.. Asr-ı saadetin yıldızları annelerimiz, Osmanlı sultanlarımız örnek olarak bize yeter. Hoş, bize öğretilen Osmanlı ecdadımız vatan haini ve İslam bizi geri bıraktı safsatasıdır. Müslüman hanımlar özgür ve özgüvenli olmalıdır. Hz. Ömer, İslam tarihinin en heybetli, en cesur, aldığı kararlarda isabetli, keskin çizgileri olan yöneticilerdendir. Bir gün kürsüde erkeklere seslenirken kadınlara mihr verilmesi hususunda aşırıya kaçılmamasını söylüyor. Onu dinleyen topluluk içinde bir kadın söz alır ve Hz. Ömer’e :”Allah Bakara Suresi’nde; “ Dul kadınların bile mihrini kesmeyin” derken sen nasıl kızlarımızın, kadınlarımızın mihrini azaltmaya kalkarsın” der. O büyük insan, Hz. Ömer o kadına haklı olduğunu, kendisinin yanıldığını topluluk önünde itiraf eder. Bu yaşanan olay biz kadınlar için İslam tarihine altın harflerle işlenen fevkalade güzel bir anıdır. Orta Çağ İslam Dünyasında astroloji, tıp, matematik, felsefe alimlerinin isimlerini niye hiç duymadık dersiniz? Medresede eğitim veren Müslüman hanımlardan niye kimse söz etmedi? Geçmişimizi bilmediğimiz için geleceğimizi de şekillendiremiyoruz maalesef. Peygamber efendimizin S.A.V. yolundan gitme iddiasındaki Müslümanlar maalesef çocuklara, yaşlılara, kadınlara karşı acımasızca yaklaşım sergileyebiliyorlar. Pratik hayatta olması gereken Müslüman kimliğinin, Müslümanların hâl ve hareketlerine yansımaması ciddî bir problem olarak karşımızda duruyor. Manevî önderler ve psikologlar bunun nedenleri üzerine el ele verip, çözümler üretmek zorundadır. Umarım kadına yönelik hem fiziksel, hem sözlü şiddetin tüm dünyada gerekli politikaların uygulanarak bitmesi sağlanır.