BAVULUNUZDA NE TAŞIYORSUNUZ?

Kıymetli dostlar, birkaç gün önce İstanbul’daydım. Seyahat etmek ben de bambaşka pencereleri aralıyor. Peki sizce, bir yolculuğa çıkarken yanımıza sadece elbiselerimizi mi alırız ? Bence asıl bavula koyduğumuz, içimizde biriktirdiğimiz o meraklı çocuk, değil mi? Turizm Haftası şöyle kapımızı çalarken, diyorum ki, gelin beraber o heyecanlı yolculuğa çıkalım. Hem yeni yerler görelim, hem de içimizdeki o minik kaşifin gözleriyle dünyaya yeniden bakalım. Çünkü seyahat etmek, sadece bir şehirden diğerine gitmek değil, kalbimizin en derinindeki o keşfetme arzusuna “merhaba” demektir.
Düşünsenize, bilmediğiniz bir şehre gidiyorsunuz. Her köşe başında ayrı bir sürpriz, her gördüğünüz farklı bir hikaye anlatıyor gibi. O günlük koşturmaca, o telaş bir an için kayboluyor. Zihin de şöyle bir nefes alıyor sanki. İnsan doğasında var bu merak etme, yeni şeyler keşfetme isteği. Tıpkı bir çocuğun oyuncaklarına hayranlıkla bakması gibi, biz de dünyanın farklı güzelliklerine hayran kalıyoruz..
Düşünsenize, yeni bir yere gittiğinizde sadece gözünüz mü şenleniyor? Bence içimizdeki enerji de canlanıyor! O farklı atmosfer, o yeni titreşimler sanki ruhumuza iyi geliyor. Psikolojimiz de bundan nasibini alıyor tabii. O bildik stresler, o günlük koşturmaca bir anda hafifliyor. Yerini bir merak, bir heyecan alıyor. Sanki zihnimiz de “Aa, bak neler varmış!” diye yeni pencereler açıyor dünyaya. İşte o anlarda içimizdeki o pozitif enerji yayılıyor etrafa, biz de daha mutlu, daha keyifli hissediyoruz, değil mi?
Bir de bu işin enerji veren bir yanı var. Denizin o sakinleştirici maviliği, ormanın o huzurlu yeşili, dağların o görkemli manzarası… İnsanın içini bir huzur kaplıyor. Sanki doğayla bütünleşiyoruz. Güneşin sıcaklığı, toprağın o canlılığı… Kendimizi daha iyi, daha enerjik hissediyoruz.
Özellikle tarihi yerleri gezmek, geçmişin izlerini sürmek insanı bambaşka bir atmosfere sokuyor. O eski taşlar, o tarihi yapılar sanki bize bir şeyler fısıldıyor. Doğanın sessizliğinde, uzaklarda düşüncelere dalmak da çok iyi geliyor. İnsan kendi iç sesini daha net duyuyor sanki..
Biliyorum, biliyorum… İçimizden “Ah o güzelim seyahatler!” diye geçirirken, bir yandan da cüzdanımıza bakıp iç geçiriyoruz, değil mi? Şu ekonomik koşullar, bırakın uzak diyarları, bazen şöyle yakın bir yere gitmeyi bile hayal eder hale getirdi bizi. Sanki ayaklarımız yere çakılı kaldı, o içimizdeki keşfetme arzusu da boynu bükük bekliyor. Kimsenin sesi çıkmasa da biliyorum, bu durum hepimizin içinde bir burukluk yaratıyor. Oysa biraz nefes almak, yeni bir hava solumak hepimizin hakkı. Bu zor zamanlarda hayallerimiz bile kısıtlanmamalı, değil mi?
Hasılı kelam, hayatın zorlukları seyahat etmeyi güçleştirse de, içimizdeki keşif arzusunu unutmayalım. Seyahat, sadece yeni yerler değil, zihinsel ferahlık, sosyal bağların güçlenmesi ve kendimizi tanımak için bir fırsattır. İmkanlarımız ölçüsünde yapacağımız küçük bir kaçamak bile ruhumuza iyi gelecektir. Unutmayalım ki seyahat, lüks değil, insan olmanın doğal bir parçasıdır. Belki bugün değil ama bir gün mutlaka o içimizdeki kaşifle dünyayı kucaklayacağız. Çünkü seyahat, her şeye rağmen ruhumuzun gıdasıdır..
“Seyahat et ki sıhhat bulasın!” mottomuz olsun.. Afiyetle, şükürle, güzellikle.