DEĞERLERİMİZ İTİBARSIZLAŞTIRILDI

Bir arkadaşım dert yanıyordu. Oğlu telefonda konuşurken ‘baba... baba’ diyormuş. Kulak misafiri olmuş bir arkadaşı ile konuştuğunu anlamış. Konuşması bitince yanına çağırıp kime baba dediğini sormuş, arkadaşıma cevabını alınca çok sinirlenmiş. Bir komşumun oğlu birisine bir olay anlattığından bahsederken hacı dedim, hacıya söyledim gibi ifadeler kullanıyordu. Merak edip sordum, o kişi hacı mı? ‘Hayır biz birimize öyle deriz’ dedi. Toplumun itibar ettiği sıfatlar baba evde, hoca sınıfta otorite, hacı ise Kabe’yi bizzat görmüş diye saygı duyulan bir kişi... Bunlar bilinçli olarak bazı odaklarca sıradanlaştırılıp bayağılaştırılıyor. Bu işi genelde sosyal ve görsel medya ile yapıyorlar. Görsel medyanın başında da filmler ve diziler geliyor. Film ve diziler ile bugüne kadar çok değerimizi itibarsızlaştırıldı.
Türk film ve tiyatro sektörü maalesef yerli ve milli olan insanların elinde değil. Bu yolla manevi değerlerimiz sürekli aşağılanır. Bir filmde bir din hocası mesleğinin gerektirdiği vasıfta gösterilmez. Üçkağıtçı, düzenbaz, yalancı, hatta namussuz gösterilirken; bir papaz, haham ise düzgün, eli öpülesi insan olarak gösterilir. Hacılarımız da hocalarımız gibi örneklenir. Filmi seyrederken hocadan da hacıdan da nefret edersiniz. Aslında nefret ettirilmek istenen şey hoca ve hacının şahsında İslam dinidir.
Çoğumuzun izlediği Hababam sınıfı filmleri ve Şaban filmleri vardı. O filmlerdeki önemli karakterlerin isimlerine bakar mısınız? Bizim kutsal bildiğimiz aylarımız: Recep, Şaban, Ramazan, Bayram… Özellikle Şaban karakteri izlendikten sonra kaç aile yeni doğan oğluna Şaban ismi verebilir. Yeni vermeyi bırakın eskiden verilmiş Şaban isimlerinin bile mahkeme kararı ile değiştirildiğine bizzat şahidim. Gerekçe ise bu ismin toplumda alay konusu olduğu… Çocuk ‘arkadaşlarım benimle İnek Şaban diye alay ediyor’ diyor. Gelinen noktayı görüyor musunuz? Oysa biz bu komiklik içeren filmleri katıla katıla gülerek seyrederiz. Oysa böylesi filmler değerlerimizi yok ediyor. Başı kapalı İslam’ı yaşayan bir iyi mesleği olan bir hanımı bu filmlerde göremeyiz. Filmlerde başı kapalı hanımlar genelde hizmetçi ya da bakıcı olur. Namaz kılan bir erkekte şoför, aşçı, bahçıvandır. Yani bir evde geri hizmetlerde çalışan cahil, köylü tipler… Oysa esas insanlıkta onlardadır ama oda yansıtılmaz. Son senelerde Kültür Bakanlığımızın olumlu yönde çabalarını görsek de bu çabalar yeterli olmuyor. Yüz yıllık erozyonu bu çabalarla onarmak mümkün değil. Daha çok gayret gerekir. İnşaAllah bekliyoruz.