Mehmetçiğimiz, Afrin yolunda Burseya dağına Ayyıldızlı Bayrağımızı dikti. Bayrak şiirinin unutulmaz rahmetli şairi Arif Nihat Asya ne demişti o şiirin son kıtasında;
“ Tarihim, şerefim, şiirim, her şeyim: / Yer yüzünde yer beğen! / Nereye dikilmek istersen, / Söyle, seni oraya dikeyim!”
Bayrağımız Burseya Dağının zirvesinde dalgalanıyor çok şükür.
Birçok şehrimizde dev Türk bayrakları her gün dikildikleri şehre gülümsüyorlar.
Bizse, meydanlara, direklere iplerle gerili bayraklarımızı asıp asıp indirmekle meşgulüz!
İki yıldan fazladır, hem sosyal medya hem de acizane bizler, Konya meydanlarından birine, olmadı Akyokuşa, olmadı şehrin merkezi yerlerinden uygun görülecek bir yere sabit dev bir Türk Bayrağı dikilmesi talebinde bulunuyoruz.
Talep bizden, talebi yerine getirmek sizden dedik!
Bekledik de bekledik!
Konya’ya renk katacak, gözlerimizi dolduracak, şehrimizi şereflendirecek dev bir sabit Türk bayrağı istedik!
Yer adı verdik!
Sizin dediğiniz yerlere de razıyız diye görüş beyan ettik!
Yeter ki Konya’da dev bir Türk bayrağı olsun istedik!
Bu şehir, Selçuklunun Başkenti!
Bu şehir, Diyar-ı Mevlana!
Bu şehir, örnek şehir!
Bu şehir, öncü şehir!
Bu şehir, önder şehir!
Bu şehir, ilham anılan, ilham kaynağı şehir!
Bu şehir, gurur duyulan şehir!
Mevlana Meydanında, Demokrasi nöbetleri tutulmaya başlandığında, dev bir Türk bayrağını vinçle asanlar, sabah toplayıp gidiyorlardı.
Adeta, diyorlardı ki, bak biz bu kadarını yaptık, sen ne yapacaksın sevgili Belediye?
Bu şehirde, şehrin kalbinin attığı Mevlana Meydanı gibi meydanlar, alanlar, köşeler, tepeler var!
Lakin bu saydığımız yerlerde tek bir eksik var!
Kalıcı dev bir Ayyıldızlı bayrak!
Neyi beklediğinizi bilemiyoruz sevgili Başkanlar?
İnanın bir anlam da verebilmiş değiliz!
15 Temmuz’u bir hatırlayalım….
Ne olmuştu o gün?
Ay yıldızlı bayraklarla meydanlara koşan binlerce insan bir daha elinden bıraktı mı bayrağını?
Bırakabilir mi?
Oysa biz, 15 Temmuz öncesinde ki yıllarda, bayrağımızla ilgili çok hüzünlü, çok çaresiz yıllar ve aylar yaşamıştık!
Bayrağımız bizim gözbebeğimiz değil miydi?
Birçok şehirde, üstelik şehirlerin merkezinde, herkesin gözleri önünde, kendini bilmezler, bayrak gönderlerine çıkıp, bayraklarımızı gönderlerinden indirmediler mi?
Adeta bir akıl tutulması yaşadığımız o günleri bir hatırlayın!
Bayrağınız gönderden indirilirken tepki veren yoktu, sen ne yapıyorsun diyen yoktu, sen kimsin, senin haddin mi benim bayrağımı indirmek diye üzerine koşan, yürüyen yoktu!
Bayrağımız bizim şerefimizdi, onurumuzdu, yaşama sevincimizdi.
Şehitlerimizin tabutları üzerine örttüğümüz, selamlamaktan ve taşımaktan gurur duyduğumuzdu.
Akıl tutulmalarımız, şaşkınlıklarımız sona erdi.
Bayrak sevgimiz, bayrak aşkımız, bayrağa olan sevdamız, bayrağımıza sahiplenmemiz artık zirvelerde.
Şu andan itibaren ona uzanan, ona uzanmaya çalışan, gönderinden indirmeye kalkışan, yırtmaya, yakmaya yeltenen ellerin başına ne gelir bilinmez!
Yıllardan beri ayyıldızlı bayrağımız kendini ve haddini bilmezler tarafından;
Az gönderinden indirilmedi!
Az yakılmadı!
Az yırtılmadı!
Ekranlarımızda şahit olduğumuz o ibretlik görüntüleri hangimiz unutabilir?
Sevgili Belediyemiz! Kalıcı dev bayrağın, şehitlerimizin aziz hatıralarına hürmeten ve vakit geçirilmeden şehrimizin uygun görülecek bir köşesine dikilmesini dile getiriyoruz!
Çünkü, yaşadığımız olaylar, hepimize; Vatanımız olan Türkiye’nin, Türkiye Cumhuriyeti Devletinin ve onun sembolü olan ayyıldızlı bayrağımızın altında bir ve beraber olmamızın ne kadar önemli olduğunu bir kez daha gösterdi.
Bayrağımız;
Bir olmanın…
Beraber olmanın…
Birlikte olmanın…
El ele vermenin…
Omuz omuza olmanın…
Haksızlıklara, olumsuzluklara birlikte karşı koymanın sembolü…
Sevgili Belediyelerimiz, üzmeyin artık bu şehri! İnsanımız ayyıldızlı bayrağı altında olmaktan gurur duyarken, bu işin şerefi de size ait olsun efendim!
News
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
Yazarlar
