Köprüden önceki son çıkış gibiydi. Bereket versin son çıkışı kaçırmadık

“Köprüden önceki son çıkış” sözü hayatın en sert sözlerinden biri.
Ne yazık ki köprülere girmeden önce konulan bu tabela “son uyarı” anlamına geliyor. Bu uyarıyı dikkate almaz ve devam ederseniz artık epey bir süre geri dönüşü olmaz.
İlk yarıda kalan Galatasaray ve Fenerbahçe maçlarını göz önüne aldığımızda köprüden önceki son çıkış gibi bir maçımızdı.
Kısa sürede öyle kötü bir süreç yaşadık ki, aklımıza gelmeyenler başımıza geldi, her geçen hafta bir öncekini aradık. İşin en kötüsü, oyuncular da taraftarlar da özgüven kaybetti. Uzun süredir alışık olmadığımız bir ortamda Kayseri karşısına çıktık. Tribünlere baktığımda Kayseri taraftarlarının kendilerine ayrılmış bölümü tamamen doldurduğunu görünce şaşırmadım değil. İkinci şaşkınlığın Kayseri taraftarlarının “Konya” diye tezahürat yapması, az sayıdaki taraftarımızın da alkışlarla cevap vermesi günün güzel sahnelerinden biriydi.
Günlerden pazar, tatil ve saat 13.30. Hava güneşli, zemin futbol oynamaya elverişli. Yani her şey güzel, şiddetle üç puana ihtiyacımız var. Ancak… Taraftar yok… Şöyle anlatayım, stadın dolu olduğu günlerde yanımdaki arkadaşımın bile söylediğini duymazdı, oysa şimdi, karşı tribünle sohbet et. Taraftarın ilgisini varın siz tahmin edin.
Duygulandıran bir başka sahne de stad hoparlöründen şehitlerimizin tek tek isimlerinin okunması, seyircilerinde isimleri tekrar etmesi oldu. Allah rahmet eylesin, milletimizin başı sağ olsun, ailelerine sabırlar diliyorum. Saygı duruşu sırasında 22 oyuncu arasında Adil’in dua etmesi de içimi ısındıran bir başka sahneydi.
İşte böyle karmakarışık duygular içinde Konyaspor’un vuruşu tüm taraftarların “ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ” sloganı ile stadyumu inletmesi ile maç başladı.
Hiçbir şey tesadüf olmuyor. Kayseri’nin sıralamadaki yerinin de tesadüf olmadığını söylemek yanlış olmaz.
Panik halindeyiz, taca atacağımız topu kornere attık. Top ayağımızda iken hangi oyuncu boş alana koşacak belli değil, orta yapacağımıza ne kaleye ne de orta yaptık.
Kayseri o kadar iyi alan daraltı ki, pas atacak oyuncu bulamadık. Tek yaptığımız uzun toplar, bu topları da rakip elma toplar gibi topladı.
Organize atak, geçiş, pres, oyunu rakip alana yıkma yok ne şiş yansın ne kebap düşüncesinde, al gülüm ver gülüm, sanki puana ihtiyacı olmayan bir takım gibi ilk yarıyı tamamladık. 0-0
Ne yalan söyleyeyim, ikinci yarı için ümidim yoktu. Tam da bu sırada Bernardo’nin rakip ceza alanına uzun bir top attı. Kayseri kalecisi yapmayacak bir hata yaptı, penaltıya sebep oldu. Penaltı olduğu için hakem sarı verdi ama pozisyon kırmızı kart idi. Penaltıyı Cikalleshi gole çevirince 50. dakikada bir anda öne geçtik. 1-0 Öne geçmek özgüvenimizi artırdı, organize ataklar yapmaya başladık. Yine bunlardan birinde duran top kazandık, ceza alanı içine ortalanan topta VAR kararı ile bir penaltı daha kazandık. Dakika 63 yine Cikalleshi kullandı 2-0.
İki farklı öne geçtik ya hemen havaya girdik, cezasını da gördük, bereket versin golden önce faul vardı. VAR’dan döndü. Futbolda ciddiyeti bir dakika bırakmayacaksın. 90. dakikada Kayseri’nin bir topu direkten döndü, yüzde yüzlük bir topu da Bernardoni çıkardı.
Maç da bu skorla tamamlandı. Vay şu kadar puanlık bu kadar puanlık maç gibi klasik cümleler kurmayacağım. Haftalar sonra rahat bir nefes aldık.
Bu öyle bir maçtı ki; “Deyim yerinde ise köprüden önceki son çıkış gibiydi. Bereket versin son çıkışı kaçırmadık”…