BİR BEBEĞİN FERYADI

Çirkin miydi meşrur muydu?

Bilmiyorum eylemin!

Tercihin miydi bir oyun muydu?

Yok muydu aklın düşünmedin!

Çileli bir yolculuğun muydu?

Şeytan mıydı yoldaşın neydi derdin!

Nedametin ateşi yanıyor muydu?

Yüklenmişti artık beni bedenin

Beyninde fırtınalar kopuyor muydu?

Rahmetin merkezinde misafir ettin

Aklın hilkat-ı hikmeti idrak ediyor muydu?

Dokuz ay ah! vah! ederek yükümü çektin

Pervaneydi melekler beni bekliyordu

Issız-sessiz bir köşede doğurdun beni

Gözüm açılmamıştı  görmedim seni

Sütünü dahi vermeden terk ettin beni

Ağladım ses veresin; vermedin sesini

Sardın sarmaladın da beledin beni

Aradın taradın koyacağın meskeni

Cami avlusuna sessizce bıraktın beni

Haberdardı melekler sardı meskeni

Üşüdüm ağladım bekledim bir geleni

Koklamadan öylece nasıl bıraktın beni

Canından can veren biliyordum seni

Koynuna sardı gerçek bir anne beni

Hüzün içinde kokladı beni; lanetledi seni

Beni saran annenin adı Merhamet imiş

Gönül Sarayı'nda beni sahiplenmiş

Direnmiş; veremem kimselere demiş

Adımı koymuş; ismim de Makbule imiş

Tozu kondurmamış üzerime; yetiştirmiş

Yaşım 19 olmuş bana hiç bildirmemiş

Merhamet annemin yaşı hayli ilerlemiş

Artık evin işlerini yapmak hep benimmiş

Dolabı temizlerken elime bir dosya ilişmiş

Hikayemi okudum; dosyada özetlenmiş

İşte! Bu da benim hayatımın hikayesiymiş

Makbule Merhamet anneyi Hakk’a göndermiş

Her sabahın seherinde Rahmetle yâd edermiş

ŞİİRİN ÖYKÜSÜ:

Değerli dostlarım, bu şiirin öyküsünü kısaca arz etmek isterim. Bir televizyon kanalında bu öyküyü dinlemiştim. Bir cami avlusuna yeni doğmuş battaniyeye sarılmış bir bebek bırakılır. Sabah camiye gelen cemaat bebeği fark eder. Mahalle sakinlerinden bir ailenin hanımefendisi bebeği alır sahiplenir. Şiirde anlatılan hikaye yaşanmıştır. Ben de gözyaşları içinde dinlediğim bu öyküyü bir şiir edebi sanatıyla anlatmak istedim. Çünkü şiirlerdeki anlatımın mana yükü nesir yazılarla anlatılan hikayelerden çok daha etkilidir. Bu düşünceyle bu şiiri yazdım.