BÜLBÜLÜN AŞKI GÜL

Kondu da bir ardıç dalına Bülbül
Binbir nağme ile şakradı da Bülbül
Görmedi ardıçtan bir muhabbet; Bülbül
Bulamadı aşkını; uçtu da gitti Bülbül

Kanat çırptı semada; can aşkını aradı
Kondu da bir söğüt dalına; maşuku sandı
Hoştu gölgesi söğüt'ün; gölgeye aldandı
Bulamadı aşkını Bülbül; tekrar kanatlandı

Süzüldü indi semadan; arzda aradı aşkını
Narin nağmeleri ile ötüşü; büyüledi duyanı
Renk renk-boy boy çiçekler doldurdu alanı
İlanıydı bu tertemiz aşkının, yoktu yalanı

Çıktı yuvasından kondu bir taşın tepesine
Kulak verdi tatlı tatlı esen rüzgarın sesine
Haber getirdim Gül bahçesinden dercesine
Kanat açtı da Bülbül; uçtu Gül bahçesine

Aşkın ateşiyle konuverdi Bülbül, Gül dalına
Zâr u nâlân içinde Bülbül'ü bastı bağrına
Hep mest ü hayrândır Bülbül; Gül'ün aşkına
Aldırmaz dikenine Gül'ün; sadıktır aşkına

Ders almalı insan; doğadan-ağaçtan-kuştan
Ülfet-muhabbet ister aşk; mukaddesat'tan
İhanet kabul etmez aşk; ayrılma sadakattan
Filizlenir dal verir aşkın; beslenirse ahlaktan