ÖFKE İLE KALKAN; ZARARLA OTURUR

Bir bakkalı vardı mahallenin; pek sevimliydi Papağanı vardı bakkalın; hayli maharetliydi
Hoşça konuşurdu; pek de muhabbetliydi
Her gelene farklı tonlarda selam vermekteydi
Görünce çocukları; onlara dans etmekteydi
Selamı sevgiyi muhabbeti öğretmekteydi
Ses vermedimi sesine bakkal; küsmekteydi
Bir müşteri girdimi; ismini söylemekteydi

Çok konuşma! dedi; kızdı papağına bakkal
Selam vermez oldu papağan; şaşkın bakkal
Matem havasına büründü; sessiz bakkal
Sabah girince; bir de ne görsün; şok'ta bakkal
Şişeler devrilmiş yağlar içinde kalmış bakkal
Hırsız girdi sanmıştı; aradı papağanı bakkal
Saklanmıştı papağan bir köşeye buldu bakkal
Hırsız değildi suçlu papağandı; anladı bakkal

Öfkelendi bir fiske vurdu; başına papağanın
Döküldü tüyleri başının; kel oldu papağanın
Düşünmedi fıtratını; konuşmaktı papağanın
Matem içinde bakkal; kırıldı kalbi papağanın
Neler ikram etse de; iştahı kesildi papağanın
Misafirleri şaşkın; halini görünce papağanın
Gönlünü alamıyordu; ne yapsa papağanın
Uçtu gitti de kaldı hatırası; kafesi papağanın

Gelmez oldu mahalle; gönlüne mühür vuruldu
Konuşmak fıtratıydı papağanın lakin unutuldu
Anladı bakkal hatasını; fiske nediye vuruldu
Nedamet içinde bakkala; büyük ders oldu
Öfkeye yenik düştü de papağan; kel oldu
Ayrıldı yuvadan kanat çırparak; perişan oldu
Peşinde atmacalar kartallar; düşman oldu
Öfkeyle kalktılar-zararla oturdular; ders oldu

Gelmez oldu mahalle; bakkal sinek avlıyor
Nedamet içinde bakkal papağanı arıyor
Öfkesine yenik düşen bakkal dizini dövüyor
Çocuklar papağan hasretiyle yanıp ağlıyor
Yırtıcı kuşlar peşinde papağanın; kaçıyor
Öfkeme kurban oldum diyor; dostunu anıyor
Takatten kesilince kanatlar; yere çakılıyor
Üşüştü üstüne yırtıcılar; tamtam çalıyor