YAZ DOSTUM

Hani dilime dolandı denir ya, rahmetli Barış Manço’nun " Yaz Dostum" isimli şarkısı bugün dilime dolandı. Öyle, şarkı bildiğimden filan değil. Zaten sözlerinin tamamını da bilmiyorum. Dönüp dönüp bir iki mısrayı söylüyorum. Yaz dostum, Altı üstü beş metrelik bez için, boşa geçmiş ömre yaşam denir mi? Kesin olarak öleceğini bildiği hâlde dünyaya kazık çakacakmış gibi yaşamaya çalışan tek varlık bu insanoğlu herhalde. İster ahirete inansın ister inanmasın, insan için ölümün gerçekliği inkarı mümkün olmayan bir şey. Aslında iman varlığı anlamlı kılan kabuldür. Bir yaratıcı, bir hikmete mebni olarak alemleri ve insanı yarattı ve takdir ettiği bir süre için dünya denilen bir mekanda iskan etti... Hem birey olarak insan denilen yaratığın hem de üzerinde yaşadığı dünya denilen gezegenin takdir edilmiş bir süresi var. Süre bittiğinde bu varlık formu ortadan kalkacaktır. Vahiy yoluyla Allah (CC) bildirdi ki, bu geçici süre sizin için bir sınanma süresidir ve özgür eylemlerinizle bir sonuç elde edeceksiniz. Literatürde ödül "cennet" ceza "cehennem" olarak adlandırılır. Bu açıdan bakıldığınızda net bir şekilde "iman" buradaki hayatı anlamlı hale getirir. Elbette özgürsünüz, buna inanıp inanmamak sizin seçiminiz. O zaman ölüm ve burada kalıcı olmadığınız gerçeği orta yerde dururken hayatı nasıl anlamlandıracaksınız? Muhtemelen "Madem ölüm var; toprak olacağız, günü gün etmeli, sınırsız zevklerin tatmini için yaşamalıyız" diye düşünecek ve hayatı böyle anlamlı hale getirmeye çalışacaksınız. Deneyin! Asla tatmin edici olmayacak ve hayatınızı anlamlı hale getirmeyi başaramayacaksınız. Bilim "anlam" için yeterli değildir. Hatta bilim hayatı ve gezegeni anlamsız hale getirebilir. İktisat fakültesinde ilk dersi hatırladım. İktisada giriş... İktisat biliminin tanımı diye ilk derste şunu öğrettiler. "İktisat, sınırsız insan ihtiyaçlarının kıt kaynaklarla karşılanmasını inceleyen bilim dalıdır" Breh breh... Sonradan çok düşündüm. Bu en büyük yalandı... Çünkü insanın ihtiyaçları asla sınırsız değildi. Hayatı dahil her şeyi sınırlı olan bir varlığın, ihtiyaçları nasıl sınırsız olabilirdi? Sonra fark ettim ki insanın "arzuları" sınırsızdır ve Allahsız batı düşüncesi arzuları ihtiyaçmış gibi yutturuyordu. Bir ironi olsun, papazların ve uzmanların söylediklerine çok dikkat etmek gerekir. ** Yaz dostum, bir dünya ki haklı haksız karışmış... Yaz dostum, altı üstü beş metrelik bez için boşa geçen ömre yaşam denir mi?