2.ABDÜLHAMİT’İN SİYONİSTLERLE MÜCADELESİ

Sultan Abdülaziz, Mithat Paşa ve avenesinin yaptığı saray darbesi ile tahtan indirilip bilekleri kesilerek şehit edildikten sonra 5. Murat tahta geçmiştir. Ancak aklı zayıf olduğu anlaşılınca o da tahtan indirilmiş, yerine Şehzade Abdülhamit Efendi, Meşrutiyeti ilan etmek şartı ile 2. Abdülhamit olarak tahta geçti. Bu olayların hepsi de 1876’da oldu. Meşrutiyet ilan edildi. Meclis açıldı. Bu arada 1877 yılında Mithat Paşanın hataları sonucu Osmanlı ile Rusya arasında savaş çıktı. Rus orduları İstanbul Yeşilköy civarına kadar geldi. Ayestefanos Antlaşması yapılarak, Ruslar geri gönderildi. Daha sonra İngilizlerin arabuluculuğu ile Berlin Antlaşması yapılarak Ayestefanos Antlaşması Osmanlı lehine değiştirildi. Sultan Abdülhamit çok etnik yapılı olan devlette devlet lehine kararlar alınamayacağını anlayarak Meclisi 1881 tarihinde askıya alıp devleti kendi yönetmeye başladı.
Toplam yönetimi yaklaşık 33 yıl sürdü. Bu süreçte içte ve dışta en büyük mücadelesini Nil ile Fırat nehirleri arasında büyük İsrail Devletini kurmak olan Siyonist Yahudilerle yaptı. Sefarad Yahudisi Ispanya’dan gelen Yahudiler demektir. Daha önce de az sayıda da olsa Osmanlı ülkesinde Yahudiler vardı. Bunlar 16. yy başından itibaren özellikle ekonomide etkin olmaya başladılar. Gizli gizli faizle para satıp tefecilik yapıyorlardı. Güya adları da bankerdi. Bunların en ünlüsü de Yasef Nassi isimli bankerdir. 2. Selim zamanında yakın bir akrabasını padişah ile evlendirerek (Nurbanu Sultan) sarayda da etkin olmuşlardır. 1839 Tanzimat hareketi ile devlet yönetiminde de etkin oldular. Sebatay Yahudiler devlete daha çok giriyordu. Sultan ne kadar mücadele etse de engel olamıyordu. Çünkü onlar Türk ve Müslüman görünüp kendi dinlerini yani Museviliği gizli yaşıyorlardı. Görünürde bizden biri ama değil. Yani dönme dediğimiz kişiler… 1897 yılında Theodor Herzel başkanlığında yapılan 1. Siyonist kongreden sonra iyice faaliyetlerini artırdılar. Yöneticileri vasıtası ile Sultandan Filistin’de yurt istediler. Bu istekleri kabul olmayınca Osmanlı’nın tüm borçlarını ödeyelim karşılığında Filistin’de yerleşim yeri ver, dediler. Sultan kabul etmedi ve gelenleri huzurundan kovdu. Bunun üzerine öteden beri destekledikleri Jön Türkler ve devamı olan İttihat ve Terakki Partisine açıktan destek verip partinin asker olan bazı mensuplarını dağdaki Bulgar, Sırp ve Rum çetecilere katılmak üzere dağa çıkardılar. Bunların en ünlüsü Enver Paşa ve Resneli Niyazi’dir. Dağdaki ve şehirdeki bu kişiler Mahmut Şevket Paşa komutasında Harekat Ordusu ismini verdikleri bir ordu ile İstanbul’u bastılar. Bazı kayıtlara göre Taşkışla’da bulunan 3 bin Osmanlı askerini öldürdüler. 1. ordu komutanı bunları durdurmak için izin istedi ise de Sultan kardeşi kardeşe kırdırtmam, diyerek izin vermedi. Sonuçta Meşrutiyeti 1908’de tekrar ilan etti. Seçimler yapıldı. Meclis kuruldu. Bir sene sonra Meclis darbe yaparak Sultanı tahtan indirip Selanik’e sürgün etti. Bu faaliyetlerin içindekiler hep Yahudi Siyonistler ve Masonlardır. Nihayet 9 sene içinde koca imparatorluğu savaşlara sokturarak lime lime ettirdiler. Ümmetin o kavgası bitmedi, bugünde o topraklarda ve ülkemizde sürüyor. Kıyamete kadar da sürecek. Yaşasın İslam kardeşliği.