ALLAH AŞKINA YAPMAYIN!

Sevgili dostlar, günümüzde kavramlar değişti. Aile kavramı da maalesef çöktü. Bunun birçok temel sebepleri var.
Öncelikle anne babalar benlikten geçip biz olamadıkları için, evleri yuva yapamadıkları için çocukları perişan ettiler.
Anne huzurun kapısı olmalı. Baba sığınacak bir liman olmalı.
Madden manen bunu sağlayamıyorsanız Allah aşkına çocuk yapmayın!
İnsanın, babası tarafından ruhuna konulan lokmalar da mühimdir bak.
Annen savrulurken, babandan yaşlı bir ağaç gibi dik ve sağlam durmasını beklersin. Arkadaşların seni ağlattığında, gövdesine sarılıp, gölgesine kaçmayı istersin... ama nafile.
Korku kültürüyle sindirdiğiniz çocuklarınızın yaşama sevinçleri de kalmamıştır. Her yerde baba kokusunu aramış, hasret kalmışlardır.. Bu vebal iki dünya içinde yeterli!
Hâlbuki babalar, özellikle bir kız çocuğunun, ilk kahramanıdır. Sırtında seni gezdiren o dev adam olduğu sürece, kötü adamlar ve canavarlar senden uzak durur.
Herkesin babası, en yakışıklı, en kuvvetli, en bilen... Artık buralarda olsa da, olmasa da... Kalabalık başarılarda, gözler onu arar.
Ne bileyim, ödül törenleri, mezuniyetler, ilk aşk, ilk ehliyet alırken falan.
Bilin ki, bazı şarkılar hep sizin için tutulacak. Bazı ritüeller, mutlaka sizin gibi yapılacak. Bir lafınız çok önemli hayat dersi olacak, kendi çocuklarına da bırakılacak.
Babanızın arkanızdaki desteğini çektiğini düşündüğünüz oldu mu? Dağ yıkılır, dağlar yıkılır göçer gidersiniz adeta..
Şu gezegende milyonlarca kız var. Sabah yastığı gözyaşlarıyla ıslanan. Sebebi?  sığınacak bir liman, arkasını yaslayacağı bir dağı hissedemediği için, yaşayamadığı için.
Bir efsane olmalılar… Çünkü çocukları için bambaşkadır “baba” kelimesinin anlamı.
Düştüğünde ‘anne’ diye bağıran çocuk arkasından babasının koşup geleceğini ve onu yerden kaldıracağını bilir daima. O’na duyduğu güvenle adım atar çok zaman. Bilir ki başı sıkıştığında babası arka çıkacaktır ona.
Anne her zaman baş tacımız baba ise gönül yoldaşımızdır. Annemiz duygusallığımız babamız mantığımızdır. Özellikle kız çocukları için “baba” kelimesinde çok özel anlamlar saklıdır. Bir kızın sevdiği ilk adamdır ve bundan sonra tanıyacağı tüm erkekleri babalarının özellikleriyle karşılaştıracaktır.
Bizim için yaptığı tüm fedakarlıklarda güçlü babaların tek istekleri bizim mutluluğumuz, bir tek gülüşümüz, hayata karşı zaferlerimiz hiç kuşkusuz.
Babalarımızın gözyaşları çok nadir akar. Kızını gelin eden ya da oğlunu askere uğurlayan babanın gözlerinde gördüğümüz ıslaklık bizi de duygusal yapar. Arkamızda vara yoğa ağlayan annelerimizden çok babalarımızın titrek elleri, konuşan bakışları, nemli gözleri kalır ardımızda. Daha çok içleniriz ağlayan bir baba gördüğümüzde.
Baba olmak, çok “baba bir şey...”
Hayat, çocuklarımız için hâlâ “atlıkarınca” iken ve herkes hâlâ buralarda iken en “baba” anılarınızı, onlarla ve onların renkleriyle biriktirmeniz dileğiyle.