"Allah'ın Binâsına Kundak Koyma"

Bir zamanlar "Payitaht- ı alem penah" olan, Nalolyo'nun , "Dünya tek bir devlet olsa başkenti İstanbul olur" dediği, Fatih Dedemizden bize miras/hatıra olan şehir. Üstadın deyimi ile,
"Çiçeği altın yaldız olan, Ay ve Güneşe ezelden hemşehri seçilen şehir. Edebiyatın, sanatın, ekonominin, sporun, siyasetin merkezi olan bu harikulade şehirde yüzlerce esrarengiz hadise, yüzlerce sırlı hikaye gizli.
Bu ilginç hikayelerinden birini yazacağım bu yazımda:
"Köpekçi Hasan" namlı, aslında Dersiâm olan bir meczubun bir hikayesi bu. O dönem de İstanbul' da büyük âlimler yaşıyormuş. Bu mübarekte onlardan biri. fakat meczûb, kimse buna ilişemiyor. O'nun zamanında yaşayan bir Molla Efendi ile Hasan Baba'nın hikayesi. Bir Molla bir türlü derslerde başarılı olamıyor. Zengin çocuğu, memleketine de gidemiyor, utanıyor. Rezîl olmaktan korkuyor. Arkadaşları üç sefer icâzet almışlar. Babası "Beni rezîl etme, hoca olmadan gelirsen şöyle olur böyle olur" diye tehdit ediyor. Molla ye'se kapılmış, gitmiş Sarayburnu'na, oradan kendisini denize atacak/ intihar edecek.
Onu gören bir zat seslenmiş; "Molla Efendi burda ne dolaşıyorsun gece vakti bu soğukta?" "Hiç, hava alıyorum" "Halin hiç öyle demiyor, ağlamayana süt vermezler, derdini söylemeyen derman bulamaz, kafandaki o fikri çıkar, Allah'ın binâsına kundak koyma, yani "intihar etme." Böyle deyince başlamış Molla ağlamaya. "Ne oldu?" demiş o zat. " Arkadaşlarım üçer icâzet aldılar, ben hiç alamadım, benim kafama hiç ders girmiyor. Yani okuyamadım" "Sen yarın sabahleyin Fâtih Camisine git, namazdan sonra avluda köpeklerin arasına gir otur. Derdini Hasan Baba'ya anlat. "Benim kafam ders almıyor' de. "Peki" demiş, ertesi günü gitmiş Molla.
Sabahleyin namazdan sonra köpeklerin arasına girip, oturmuş molla. Hasan Baba gelmiş, O'nu görünce, "Ulan sen ne arıyorsun orada?" "İşte Hasan Baba, kem küm" diyecek olmuş, "Çık dışarı! Sen adamsın, köpeklerin içinde ne işin var!. Git kenara otur, sonra konuşuruz, şunların karınlarını bir doyurayım" demiş. Ve köpekleri doyurdukdan sonra gelmiş mollanın yanına, "Nedir derdin?" Molla, "Böyle, böyle. Kafam ders almıyor diyerek halini arz etmiş." "Gel benimle beraber, Bir okka ekmek al, bizim tekke var Otlukçu Yokuşunda. Veliyyüddin Hazretlerinin tekkesinin orada..." Gitmişler, mollayı mezbelelik bir yere sokmuş. Orada bir köpek yatıyor, uyuz, hasta bir köpek. "Öp köpeğin elini" demiş Molla'ya. Gözlerinden de öp". Gözlerinden de öpmüş. "Ekmeği doğra önüne" demiş, doğramışlar. Dışarı çıkmışlar, ağır bir küfürle ve sert bir şaplakla Molla'yı kovmuş oradan. Molla fenâ hâlde bozulmuş, vursa vuramaz, dursa duramaz. Kendi kendine demiş ki, "Ula salak adam, elin delisine uyup buralara kadar gelirsen olacağı budur. Pis bir köpeğin elini gözünü öpen adam, bu küfrü yemeyi hak eder"
Oradan gitmiş, Fâtih Câmisine girmiş içeri. Arkadaşları ders işliyor, hocayı dinliyorlar. İslami felsefenin önemli bir eseri olan Şerhi'l-Mevâkıf' i tahrir ediyorlar. Hoca yanlış okumuş, yanlış bilgi vermiş. Molla yanlışı düzeltmiş , "Efendim orası şöyle olmayacak mıydı?" demiş. "Kim söylüyor onu?" demiş hoca. Bakmış ki o tembel Molla... Tabi molla medreseyi bitirip icazeti almış.
Köpekçi Hasan'ın (Ebul Kilab) başka bir çok ilginç hikayesi var. İnşallah onları başka bir yazıda yazarız. Ne ararsan bulabileceğimiz bu şehirde en güzeller en iyiler de var, en çirkinler en kötüler de. Hayatın/dünyanın aynası bu şehir. İmparatorluklara başkentlik yapmış, kutlu peygamberin hadisine/ müjdesine mazhar bu güzel, bu kutlu, bu bereketli şehri bize kazandıran/ fetheden atamız Fatih Sultan Mehmet Han atamıza ve onun yiğit, korkusuz, mert, cesur askerlerine hepimizden saygılar, sevgiler. Cümlesine bizden Fatihalar Yasinler. Rabbim ruhlarını şad etsin, mekanlarını cennet eylesin. Amin.