Bugün ihtiyaç duyduğumuz Çanakkale ruhu…

İdlib’de askerimize yönelik gerçekleştirilen hain saldırının ardından yaşadığımız moral bozukluğu ve travmaya karşı her zamankinden çok daha fazla birlik ve beraberliğe ihtiyacımız var. Toplum olarak yaşadığımız bu travmayı ancak birlik ve beraberlik içerisinde aşabiliriz. Bugün toplum olarak ihtiyaç duyduğumuz şey Çanakkale ruhu. Bedenlerin değil ruhların bir arada bulunması gerekiyor. Bu şuurla hareket etmeliyiz. Toplum eğer böyle durumlarda birlikte davranmayı, birlikte hareket etmeyi öğrenirse, ortak bilinci fark ederse sonuçların değiştiğini hep birlikte göreceğiz. Maalesef şehitlerimiz, yaralılarımız var ve bölgede hareketlilik devam ediyor. Bir şok yaşanıyor ve hepimiz üzülüyoruz. Toplum olarak yaşadığımız bu travmayı ancak birlik ve beraberlik içerisinde aşabileceğimizi unutmamız gerekiyor. Bedenlerin değil ruhların bir arada bulunması gerekiyor… Sizi 1992-93 Bosna savaşına götürmek isterim. Bu durumun geçmiş yıllarda bir örneği olmuştu. 1992- 1993 yıllarında Bosna’da bir savaş var. Orada Izzetbegoviç sıkıştırılmış. Güya Sırplara silah ambargosu var. Ama Sırplar, Hırvatlar istedikleri gibi silah alıyorlar. Oradaki Bosnalı mücahitler ise silah alamıyor. Yerin altındaki kanallarla ancak dünya ile irtibat kurabiliyorlar. O dönemde kimyasal silah olduğu ile ilgili haberler çıktı. İki televizyon canlı yayın yaptı. Bütün dünya ayağa kalktı. Ankara’da halk birdenbire bir yürüyüş yaptı. Birkaç kişi Birleşmiş Milletler (BM) binasının bahçesine girdi. Ve bahçedeki bayrağı indirdi. O tarihten sonra ise savaş durdu. O zamana kadar İslam dünyası bu işi ciddiye almıyordu. Hiç kimseden tepki yoktu. Birlik ve beraberlik reaksiyonu verildi. O nedenle insanların bir arada toplanması beraberliktir ama aynı ruhların bir arada hareket etmesi birliktir, güçtür. Bedenlerin bir arada bulunması değil, ruhların bir arada bulunması gerekiyor. Şu anda bütün ruhlarımızı birleştirerek Bosna savaşını bitiren milli heyecan gibi Türkiye’de bununla ilgili bir heyecan olursa bütün dünyayı sarsar. İttifakların oyununu bozar. Onların oyununu bizim milli duruş sergilememiz bozar. Şu süreçte neden olduğu, niçin olduğunu, ne işimiz var orada dememek lazım. İdlib’i savunmak Hatay’ı, İskenderun’u, Kahramanmaraş’ı, Gaziantep’i savunmaktır. Oyunu bozabilecek en büyük güç milli birlik… Bugün ihtiyaç duyduğumuz şey Çanakkale ruhu, o ruhun bugün de hatırlanması gerekiyor. Çanakkale’de koskoca küresel güçlere dev gemilere karşı durduk. Çanakkale ruhu ne demek, birlik demek. Eğer milli bir ruh, güç oluşturabilirsek şu anda bu oyunu bozabilecek en büyük güç olur. Politik görüş ve tutum farklılıkları değil. Şu an bir yangın var. Yangında neden yangın olduğu konuşulmaz. Önce yangın söndürülür, sonra soğutulur, sonra oturulup konuşulur. Şu anda yangını söndürmek için Türkiye’nin toplu hareket etmesi ve silahlı kuvvetlerin arkasında olduğunu hissettirmesi gerekir. Şu anda ordumuzun arkasındayız diye milli bir heyecana ihtiyaç var. Kucaklaşarak ilerlememiz gerekiyor… Böyle durumlarda acılar paylaştıkça hafifler. Bu genel bir kuraldır. Cenaze törenlerinde bir araya gelinir. Kalbe karşı kalbin olduğu olaylarda birlikte olmak önemli. İnsanlar böyle durumlarda travmalarını daha sağlıklı geçirir. Yalnızlık en ciddi travmaya sebep olur. Birlikte olduğumuzu hissetmek, benzer amaçlar için bir araya gelmiş kişilerin oluşturduğu kuvvet kişiye enerji verir. İnsan tek kanatla uçamaz. Başka kanatlarla birlikte uçabilir. İnsan sosyal bir varlık. İnsan acılı gününde diğer insanlara ihtiyaç duyar. Akıllı insan böyle durumlarda enerjisini ideal bir hedefe yöneltir. Şu andaki en akıllıca davranış bütün olayları bir kenara bırakıp dış tehlikeyi uzaklaştırmak. Bizim kültürümüz kucaklaşma kültürü. Böyle durumlarda kucaklaşarak ilerlememiz gerekiyor. Prof. Dr. Nevzat Tarhan Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü-Psikiyatrist