Çanakkale'de Anzakların sabah ayini ... Neden?

2004 yılı yaz tatilinde Çanakkale’ye ilk kez gitmiştim. Mehmetçiğin destan yazdığı savaş alanlarını gezdim. Conkbayırını, Seddülbahiri, Sargı Yerini, Kemal Yerini, Anafartalar Ova'sını, 57. Alayın şehit düştüğü yerleri, Arıburnunu, şehitlik anıtını gördüm. Küçücük bir yarım adada Türk askerinin nasıl ateşle imtihan olduğunu anladım. Rehberimiz anlattı biz ağladık. Savaşın sembolleşmiş isimleri, Seyit Onbaşı, Ezineli Yahya Çavuş, Kınalı Murat’ta diğerleri gibi sanki bizimleydi. Rehber anlatırken onlarda hala dimdik ayakta duran siperlerden, doğru doğru diyorlardı.
Rehberimiz, Anzak’ların buraya verdiği önemi ve l983 yılına kadar da savaş alınlarındaki bize ait bakımsızlığı anlattı. Bu bölgenin şehitliklerinin ve anıtlarının rahmetli Turgut Özal tarafından yaptırıldığını o ana kadar bize ait hiçbir anıtın veya sembolikte olsa şehitliklerin bulunmadığını bildirdi. Çok hayıflandım. Atatürk’ünde nutukta anlattığı gibi bir öndeki safın öldüğünü gören, bir dakika sonra öleceğini de bilen ancak tereddüt etmeden vatan için mevzide yerini alan askerlerin mekânları 70 yıl bakımsız kalmış. Hayret! Hangi gizli el bu saygısızlığı yaptı, yaptırdı? Türk Milleti, şehit ve gazisine hürmetkârdır. Ya yöneticileri...
Emperyaller, Çanakkale de yedikleri silleyi, yıllardır bize unutturmaya çalıştılar. Hala da çabalıyorlar. Bomboş tarihlerinde, olmayan kahramanlıklar arayan haçlılar, Müslüman Türk’ün tarihte benzeri olmayan zaferine, ortak olmak istiyorlar. Her sene, Gelibolu yarım adasında, Mehmet Akif’in destanında tarif ettiği güruhlar, l8 Martta devlet başkanlarının, başbakanlarının da katıldığı ‘Sabah ayini’ yapıyorlar. Sabaha kadar içki içip o aziz topraklarda, aziz şehitlerimizin üstünde dans ediyorlar. Bizse olaya sadece turizm gözlüğünden bakıyoruz. Güya bunlar döviz getiriyormuş. Türk halkı, para için bu aziz yerlerde buna izin veremez. Bu çeşit sabah ayini uygulaması durdurulmalıdır. Bu uygulamanın amacı, sırf ölülerine dua etmek değildir. Haçlılar işgalci ruhlarını nesilden nesile aktarmak istiyorlar. Ya biz… Şimdiye kadar bu şehitler için zafer alanında, ricalin de katıldığı bir mevlit okutabildik mi? Hayır. Laiklik, engel olur mu? Aksine laiklik bu uygulamanın teminatıdır.
Gelibolu’yu ziyaret eden yerli turist sayısı çok arttı. Bu durumdan, emperyallerin yerli işbirlikçileri çok rahatsız oldular. Güya rehberler safsata anlatıyorlarmış. Onlar, Çanakkale’nin manevi boyutunu, öleceğini bile bile sırf birliği zaman kazansın, takviye güçler yetişsin diye mevziiye, ölüme koşan Mehmet’in ruh halini bilemezler, anlayamazlar. Onlar maddeci olduğu için, öleceğini bilen kişi kurşuna karşı koşamaz. Kişi ölüme nasıl koşar? Oysa 57. Alay şehitliğinde yatan tüm şehitler, tarihin tanıklığında, biz vatan için ölümü göre göre ölüme koştuk diye bağırıyorlar. Tarihte böyle başka kayıt yok. Onun için Akif, onları Bedrin Aslanları ile eş tutmuştur.
57. Alay şehitliği önünde bir kitabe okudum. Türk Teğmen ile İngiliz Teğmen dövüşerek birlikte öldüğü yerdeki kitabede: “ İki kahraman birlikte burada yatıyor, toprakları bol olsun” diyordu. Birisi vatanını korumak için dövüşüyordu o kahraman, ya öbürü işgalci o nasıl kahraman olur. Hele hele kültürümüzde Hıristiyan ölüleri için söylenen toprağı bol olsun sözü bu kitabeye nasıl yazılır? Bir şehide Hristiyan muamelesi nasıl yapılır? Kahroldum. Bu densizliğin düzeltilmesi için ilgililere sesleniyorum. İlla bu işgalciye de levha konulacaksa bu noktaya usulüne göre ayrı levhalar konulabilir. Türkiye gençliği Çanakkale’de kurşuna karşı koşan deden Mehmet’in ruhuna, bugün de ihtiyacımız var. Haçlılar ve işbirlikçileri bizden, bizi çalmak, ülkemizi sömürge, bizi tam köle yapmak için, tüm silahları ile üzerimize geliyorlar. Oyunu bozalım, M. Emin Resulzade’nin dediği gibi: Bir olalım, iri olalım, diri olalım.