DENGESİZ GÜÇ SAHİBİNE ZARAR

(Dünkü yazımda (Kötü Fakat Güçlü) ABD’nin dünya siyasetine tesirlerinden bahsetmiştim. Bu günkü yazım onun devamı niteliğinde)

Başlıkta tez hem fertler hem de devletler için caridir. Devlet dediğimiz aygıt üç ana direk üzerinde yükselir:

Ülke + Halk+ iktidar (yönetim). Yönetim de kendi içinde Yasama, yürütme, yargı gibi unsurlara ayrılır.

İnsan da madden, baş, gövde, ayaklar/bacaklar bölümlerine ayrılır lakin buna ilaveten; Beden+ruh+akıl+ gönül gibi şubelere de bölünür.

Bu girişten sonra gelelim esas mevzuya. Hem kâinatta hem onun bir özeti olan insanda, hem de devlette Rabbimiz tarafından konulmuş çok ince bir denge vardır. Bu dengeye “altın oran” diyenler de var. Yani bir insan vücudunda bacakların, gövdenin, başın büyüklükleri, ağırlıkları belli bir ölçüde olmalı. Aksi halde hem görünüm olarak iyi durmaz, hem de sağlık açısından sorunlar yaşanır. Buna ek olarak beden /maddi yapı ile manevi yapı yani ruh, gönül, akıl arasında da denge olmazsa yine sorunlar yaşanır.

İnsan için geçerli/cari olan bu husus devletler için de söylenebilir. Bir devlette halk ile yönetim, yönetimdeki ergler arasında hem sayısal olarak, hem güç olarak hem de gelirden alınan pay olarak denge oluşmazsa devlet hastalanır, yapması gereken vazifeleri yapamaz olur. Çünkü devletin yapması gereken ana vazifeler için para ve hükmetme hakkı gerekir. Ülkeyi, milleti dolayısı ile devleti ayakta tutmak için en başta iç güvenlik, ardından adalet olmalı. İlaveten dış güvenlik için de ciddi bir personel(asker) gerekmekte. Cumhurbaşkanı, bakanlar onların emrinde çalışan sivil asker bürokratlar (yargı mensupları, güvenlik (asker polis) eğitim, sağlık, ulaşım …) Hepsi devletin ayakta kalması için gerekli organlardır. Bunlar arasında da “altın orana uygun” bir denge kurulmalı. Dengeden kastım hem güçleri, hem b
sayıları hem de hazineden aldıkları paralardır.Şimdi konuyu başlığa bağlayalım.

Tarihte yaşamış birçok devlet “altın oranı” kuramadığı veya daha sonradan bozduğu için yıkılmışlardır. Dışarıdan bakılınca çok güçlü, pek kuvvetli ve sağlıklı görünen bu devletler, tıpkı dışardan sağlam göründüğü halde içi çürüdüğü için küçük bir rüzgarla devrilen ulu ağaçlar misali yıkılıverirler. Bu görüşe İki örnek tarihten iki misalde günümüzden vererek konuyu tamamlayayım.

1- Moğolların Abbasi İmparatorluğunu yıkmaları: Tarih olarak medeniyet olarak askeri ve ilmi güç olarak Moğollardan katbekat üstün olan Abbasi devletinin son halifesi Moğol süvarilerinin atlarının ayakarı altında can verdi Halbuki devlet zengin, ülke geniş, miras mükemmel, sanat ve bilim çok gelişmiş idi. Alimler, bilginler, şairler, feylosoflar mebzul miktarda var idiler. Lakin oran/ denge bozulmuştu. Yani baş güçlü, gövde güçlü, bacaklar güçlü, lakin kollar pek cılız kalmıştı. Kol kalkıp rakibine yumruk vuramıyordu. Hülagühan Bağdat’ı yakıp yıktı, binlerce kitabı Dicle Nehrine döktü, altın, gümüş gibi takıları esir ettiği başta halife olmak üzere bazı vezirlere yemek olarak sundu. Abbasi devleti yıkıldı.

2- (SSCB) : Ülke geniş, ordu güçlü, bilimde de ileri bu devlet dengeyi koruyamadığı için 25 Aralık 1991 tarihinde dağıldı. ABD ile uzay yarışı yapacak kadar teknolojik birikime sahip bu devletin ordusu (Kızıl ordu) dünyaya korku salıyordu. Uzaya giden bu devlet, halk ile yönetim arasındaki dengeyi tutturamadığı için çöktü.

3- Saddam’ın Irak’ı, Esed’in Suriye’si… Dengeyi tutturamadıkları için bir anda çöktüler

4- Ve ABD! Şu anda bilimde, iletişimde, ekonomide, silah sanayinde, kısaca birçok alanda rakipsiz bir güce sahip. Yalnız en borçlu olan ülkelerden biri. Bu ülkede suç oranı çok yüksek, evsiz oranı çok fazla. Ve en önemlisi hem tarihi tecrübeden yoksun hem de dünyada en sevilmeyen, devamlı zulmün ve zalimin yanında yer alan bir devlet. Yani “altın oranı” kaybolmuş bir devlet. Roma, Abbasi, SSCB, Irak, Suriye… Sıra ABD’de olmasın.