HAZIR MIYIZ?

Kıymetli dostlar malumunuz geçen hafta “Aklı ve kalbi zehirleyen sinsi tuzaklardan” bahsetmiştik.
Yazıma başlamadan önce ifade etmek istedim. Sizlerin muazzam geri-dönüşleriyle hem motive oluyorum, hem çok mutlu oluyorum. Bu vesileyle Rabbim kalemimizi, kelamımızı güçlü kılsın. Eksiklerimizi tamamlasın inşallah.
Kurban Bayramı yaklaştı, çarşı pazar neredeyse bomboş. Pandemiden öncesine kadar bayram alışverişinde, esnafın “gel abla gel, indirimler burada sudan ucuz mallar(!)” diye bağırmalarıyla bayram heyecanını yaşardık.
Yenidünya düzeni pek bize göre değil anlaşılan. İnsan sosyal bir varlık. Bireyselleşme olunca psikolojik ve ruhsal çöküntüler başlıyor.
Eskiden tüm sülale bayramda bizde toplanırdı. O kalabalığın kaşık sesleriyle karışan dua seslerinde nasıl bir heyecan, nasıl bir bereket vardı. Birlik beraberliği dibine kadar yaşamışız meğer.
Özel bayramlık alınmazdı çocuklara. Büyüklerin küçülenlerini giyerdik. Hatta arefe günü bir akrabamız, annelerin giydiği nakışlı parlayan bir bluz getirmişti. Yaklaşık 8 yaşındaydım. Nasıl mutlu olmuştum, -ışıl ışıl parlayacak güneşte- diye resmen havalara uçtum. O günlerden belli imiş parlamayı çok seveceğim.
Hayat hikayeme çok dalmadan asıl konuyu es geçmeyim.
Zilhicce ayı’nın ilk on günü çok önemlidir. Gelin bu kıymetli günlerde; kişilik karakter, şahsiyet ve kulluğumuzu yeniden güncelleyelim. Fırsatları değerlendirelim. Rahmetin sağanak sağanak yağdığı bu mübarek günlerde gafletten uyanıp, dirilen kullardan olalım.
Efendimiz’in (s.a.v) : “Ayların efendisi Ramazan, saygıya en lâyık olanı da Zilhicce’dir” (Beyhaki, Şuʿabü’l-îmân) uyarısı gereği, Allah’ın bize büyük bir fırsat olarak sunduğu Zilhicce ayı’nın bu önemli zamanlarına karşı umursamaz davranmayalım. Bu zamanları dizilerle, filmlerle, internetle, boş muhabbetlerle heba edip gafletle geçirmeyelim. Günaha, gıybete, harama dalarak bu zamanlara saygısızlık etmeyelim.
Efendimiz’in (s.av) “Allah katında sâlih amel işlenecek günler içinde Zilhicce’nin ilk on gününden daha hayırlısı yoktur” (Buhârî) müjdesi gereği, bu günlerde salih amellerimizi en az iki katına çıkarmaya çalışalım.
Bilelim ki; planlanmamış dünya işleri nasıl düzensiz ve dağınık olursa planlanmamış ahiret işleri de öyle düzensiz ve dağınık olur. Bu günlerde Kur’an tilavetini nasıl arttıracağımızı, nafile namazlarımızı ne zaman kılacağımızı, bu günlerde nasıl oruç tutacağımızı planlamak demek bu amellerin en az yarısını başarıyla yapmak demektir.
Önümüzdeki günde Kurban Bayramı’mızı idrak edeceğiz. Bayram, şenlik, mutluluk, sevinç demek… İslam coğrafyaları kan ağlarken, bizim şenlik yapmamız, bayramı Rabbimizin, “Ancak inananlar kardeştir” ilahi düsturunu hatırlamadan geçirmemiz, kardeşlik ruhuna aykırı bir durum. Küresel eşkıyalar ellerinde cetvellerle menfaat haritaları çizip coğrafyalar işgal ederken, Siyonizm sömürü düzenine devam ederken,  tüm dünyada kukla liderler işbaşına getirilip emperyalizmin plan-projeleri uygulanırken bayramda yüreğimizde bir sızı olacak..
Evet, bu hafta iç açıcı bir yazı yazamadım, üzgünüm.. Hayatın gerçekleri varken polyanacilik oynamak ağır geliyor. Buna rağmen yeniden “Bismillah” demek için fırsat bu fırsat. Ümitsizlikle şeytanın ekmeğine yağ sürmeyelim değil mi?
Bayramınız kutlu, yüreğiniz umutlu, umutlarınız atlı, sevdanız kanatlı, mutluluğunuz katlı, sofranız tatlı, mekanınız tahtlı, ömrünüz bahtlı, yuvanız bereketli olsun.