HER ŞEYE RAĞMEN İNATLA SEVEBİLİYOR MUSUN?

Kıymetli dostlar, atların tedavi ettiğini duydunuz mu, gördünüz mü hiç? Osmanlı zamanında su, taş, müzikle tedavi duymuştum da atları ilk kez gördüm.
Sosyal medyada görmüştüm. Paçoca isimli terapi atı, sakince başını hastanın göğsüne dayadığında hasta gözyaşlarına boğuluyor.
Bazı görüntüler insanın içini ısıtıyor, gözünü dolduruyor insanın.
Brezilya'daki at terapi merkezi, atlarından hiçbirinin hastalarına böyle davrandığını görmediklerini söylemişler.
Nasıl da mucizevi bir ana şahitlik ettik görmelisiniz! Aslında, nasıl da mucizevi bir döneme şahitlik ediyoruz. Kitapta okumuştum; yaşadığımız bu süreç kalbimizden geçenlerin hızla gerçekleşeceğini söylüyordu.
Haycanların (hayvanların) bilinç seviyelerinin yükseldiği, bizimle konuştukları bir dönemdeyiz. Duyabilene...
Bu güzel ruh, birbirimize görünmez ağlarla bağlı olduğumuz o manyetik kalp alanından bağlanmış, şifasını akıtıyor.
Onlardan öğreneceğimiz çok şey var. Hepimizin ağzında bu cümle. Öğreniyor muyuz peki?
Şefkati, affetmeyi, kalbi kırılsa bile sevebilmeyi, kin tutmamayı, paylaşmayı, anda kalabilmeyi, güneşin, toprağın kıymetini bilmeyi, çevresine, doğaya zarar vermemeyi ve yine yeniden inatla sevmeyi.
Siz hiç inatla kin tutan, ölene kadar affetmeyeceğim, o affetsin diyen köpek gördünüz mü? Beddua eden bir ineği? Küfür eden bir zebrayı?
“Sevdiklerim beni terk etti bir daha sevmeyeceğim” diyen bir kedi?
Kıskançlıkla, hasetle birbirini yerinden, aşından eden tavşanı?
“Bana yol vermedin” diye birbirini öldüren gorilleri?
“Bu ağaç manzaramı kesiyor” diye dibine kireç döken bir aslanı?
En yüksek makam olan İns—An'a bakalım. Bakalım dedim de bakılacak bir yerimiz kalmamış maalesef. Haberlere bakın, insanlıktan çıkmışız. Bir insan daha ne yapabilir ki diyorsunuz? Dahasını görünce hayretler içinde kalıyorsunuz.
Sanırım hayvanlardan öğreneceğimiz daha çok şey var.
Sevgi, şefkat, merhamet ama bunların karşılıksız olanından.
Bu arada yaz geldi, evlerimizin önüne hayvanlar için su koyalım dememeliyiz artık! Çünkü bu bir vicdanî sorumluluk olmalı. Herkes kendine görev edilmeli.
Yazımı bitirmeden, bu hafta belde-i muhayyere olan Konya'da 5. İslami Oyunlar düzenleniyor. Malumunuz 56 ülkeden binlerce misafir ağırlıyor. Açılışa gittik, ciddi bir emek vardı.
Kimileri de,” fetö olimpiyatlarını andırıyor” dese de yapılan emeği görmemek için kör olmalı. Bu konuda emeği geçenlere teşekkür ederiz.
Özellikle beni etkileyen kısmı, al yıldızlı bayrağımız. Nerede görsem gözyaşlarım hemen akar. Rabbim vatanımızı, milletimizi, birliğimizi dirliğimizi bozmak isteyenlere fırsat verme.
Konya ve ülkemiz adına PR oldu. Esnaf canlandı şükürler olsun. Harekette bereket vardır. Şehrimiz adına onur duydum.
Etkinlikle ilgili yapılan eleştirilerde haklı bulduklarımda var. Hasılı, her kumaş her yere serilmez.
Konumuza geri dönecek olursak, Hayycanlardan (hayvanlardan) öğreneceğimiz daha çok şey olduğuna her geçen gün daha çok kanaat getiriyorum.
Koşulsuz sevgiye ihtiyaç duyduğumuz şu günlerde, her şeye rağmen inatla sevebiliyor muyuz? Sır burada bence vesselam.