KAP(ANIYORUZ)

Manidardır, iftar saatinde ansızın yapılan tam kapanma açıklamasıyla lokmalar boğazımıza dizildi. Esnafın tam da harman zamanında dükkanlarının kapanması nasıl bir duygu düşünemiyorum! Birçok plan ve beklenti bir anda farklı bir boyut alınca ister istemez şaşkınlık oluşturuyor. Müslümanlar bedenin uzuvları gibi olmalı. Biri hastalandığında diğeri etkilenmeli. Onun için birçok esnafımızın yerine koyarak düşündüm kendimi, elbette kolay değil. Ödemeler var, yapılan yatırım planları var derken bu aşamalara gelinmiş olundu mevcut durum nedeniyle. Allah vicdan, merhamet, diğerkâmlık versin. Yaşadığımız toplumda baş gösteren ve bizi ciddi derecede etkisi altına alarak tüm düzenimizi, dengemizi bozan bu vebanın  bizi bırakacağı yok gibi görünüyor. Yapılan bunca çalışmaların yanı sıra alınan önlemler de işe yaramış gibi görünmüyor. Manevi iklimimizin baharı olan Ramazan ayının bereketi dahi eskisi gibi ruhumuzda yaşanmıyor. İftarların, sahurların, teravihlerin o coşkusu yerini sessizliğe ve evlere tıkanıp kalmaya bırakmışken bir de Bayramı evde geçirecek olmak esnafımız ve insanımız için bir acı olarak hafızamızdaki yerini alıyor. Allah’ım bir yandan toplumun yaşadığı sıkıntıları izlerken, bir yandan zalim Çin'in zulmü altında Doğu Türkistan’ı görünce yüreğim sızlıyor! Asıl sorun ne biliyor musunuz? Ülkenin içinden geçtiği süreç, "Zengin bedel verir, askerimiz fakirdendir" sözünü hatırlatıyor. Tuzu kuru olanlar için kapanma; tatil, dinlenme anlamını taşırken, günü kurtararak yaşayanlar için kapanma, tam bir travmaya dönüşüyor. Neyse niyetimizi bozmayalım ama diri olalım, uyanık olalım! Yine kapandık Hira’larımıza; ümmi girelim, ümmet olalım inşallah. Madem evlerimize zorunlu kap(anıyoruz), Allah’ı analım. Şu mübarek itikâf günlerinde oruç bizim gecemiz olsun. Başkalarında ayıp arayan gözlerimiz gece olsun. Biz ayıp kusur aramakta gece gibi olursak, Rabbimiz de bize öyle muamele eder inşallah... Dua ve muhabbetle.