TÜRKİYE’NİN CAN DAMARI

Bir gün Arap yetkili Türkiye'ye geliyor ve belirli temaslarda bulunuyor. Sonra tekrar ülkesine geri dönüyor. Geri döndüğü zaman soruyorlar: “Türkiye'de işler nasıl yürüyor?”

Arap aynen şöyle söylüyor: “Yevmel brifing (her gün toplantı yapıyorlar), mebzulen tahrirat (bol bol yazışma var), harfiyyen itaat(emredersiniz efendim, tamamdır efendim, hallederiz efendim diyorlar), fi ma  icraat (icraat  yoktur) diyor..

Bizler Türk Milleti olarak bir sorunla karşılaştığımızda önce o sorunu şöyle derinlemesine analiz ederiz.

Toplantılar yaparız, mailler yazışmalar falan derken bu detaylar da boğuluruz ve sonuç olarak da icraat olmuyor!

Türkiye'de değişmeyen iki şey! 

1. Eğitim 2. Sistem..

Bizim zamanımızda babalarımız 1. Sınıfa kayıt yaptırırken öğretmene şu ifadeleri kullanırdı:

 “Hocam bu çocuğun eti senin kemiği benim!” Acaba ne demek isterlerdi? Şu anda bu cümleyi hangi ebeveyn kullanıyor?  

Şimdiki çocukları pamuklara sarıp sarmaladığımız için midir okullarına öğretmenlerine çok bağlı ve sadık kalmamaları?

7 yaşından beridir matematik görüyor bu çocuklar, ülkenin matematik ortalaması 3 net!

12 yıl İngilizce görüyorlar, mezun olunca İngilizce bilen kimse yok! 

Yıllarca Türkçe görüyorlar, doğru düzgün Türkçe konuşan kimse yok!

Eğitim sistemimizin neresi mükemmel? Nerde hata yapıyoruz? İnsanın beyni yanıyor!

Çevrenize bakın; on aileden sekizi çocukların ödev yapmadığından, söz dinlemediğinden şikayetçi! 

Geçenlerde bir video gördüm. Çocuk öğretmenine haykırıyordu. “Hayatımda asla işime yaramayacak bilgileri neden zorla ezberlemek zorundayım!” 

Helal olsun dedim. 10 yaşındaki çocuk fark etmiş, sorguluyor. Hayat zaman dediğimiz kavramlar o kadar kıymetli ki. Gereksiz detaylarla heba edilecek kadar zamanımız yok. 

Çoğu gereksiz müfredatlarla çocukları  at koşturur gibi koşturup sonra da çocukluklarını  elinden alıp, sonuçlarını yaşarken umarım geç kalmış olmayız..

Henüz tam anlamıyla oturmayan bir eğitim sistemini düşünürken; dijitalleşen dünya da dijitalleşen çocukların eğitimlerini yeniden güncellemeli..

Kafalar karışmış, zihinler alabora olmuş durumda. Dünyanın en zor işlerinden birisidir çocuk eğitimi. 

Öyle bir sistem kurulmalı ki! Öncelikle helal lokma ile başlanmalı. Ruhsal zihinsel bedensel olarak çocukların gelişimine katkı sağlayacak, madde ve mânâ aleminde idrak seviyeleri yüksek ve insanlığa değer katacak bireyler olsunlar..

Yusuf Kaplan hocamızın dediği gibi; “Başkalarının kavramları ile kendi dünyanızı kuramazsınız. Köksüz ağaç meyve vermez. Köklere inemezseniz göklere yükselemezsiniz.”

Kavram kargaşası yaşadığımız şu dönemde görünenin arkasındaki mânâyı idrak etmeyi Rabbim nasip etsin. 

Sevgili gençler çok zeki olabilirsiniz, çok bilgiye sahip olabilirsiniz fakat büyüklerinizin deneyim tecrübelerini, onların hikmetli derin düşüncelerini hiçbir yerde bulamazsınız. Zekânızı, büyüklerin duasıyla nasihatleriyle harmanlarsanız inanın çok bereketli bir ömür geçirirsiniz. Sevgilerimle..