“BURASI DÜNYA NE ÇOK KIYMETLENDİRDİK”

Bu Dünya, Anadolu’muz, Müslümanlar, Türkler tekmil âdemoğulları tarihte çok büyük olaylar, savaşlar, işgaller, mağlubiyetler gördü, pek büyük yıkımlar yaşadı. Buna karşılık bunların tam tersi çok büyük zaferler, sevinçler, buluşlar, barışlar yaşadı. Millet ve Coğrafya olarak bizlerde bu gidişattan nasibimizi çokça aldık. Bunlar saymakla bitmez de bir kaçını yazalım; Irken Orta Asya’da başta Çinliler olmak üzere birkaç millet ile yaptığımız mücadelelerde zaferlerde yaşadık mağlubiyetlerde gördük. Oradan değişik nedenlerle çıkan atalarımız Ortadoğu’ya ve Avrupa’ya ilerleyerek dünya tarihinin akışını değiştiren (kavimler göçü) büyük hadiselere sebep oldular. O günün en büyük devleti olan Roma’yı sarstılar Avrupa’daki siyasi ve sosyal hayatın değişmesine sebep oldular. Ol sebepten son üç yüzyılın gidişatına damga vuran Avrupalılar, Hunları ve Atilla’yı hiçbir zaman hafızalarından silmediler.
Gün doğdu, devran döndü Mekke’de doğan İslam Güneşi çok kısa sürede büyüdü, güçlendi. Döneminin iki büyük süper gücünden biri olan Bizans’ı yenerek büyük topraklarını fethetti, ikinci süper güç olan Sasanileri tarih sahnesinden sildi. Orta Asya ufuklarını ısıtıp aydınlatan bu hakikat güneşi, Atalarımızı Orta Asya da tenvir etti. Müslüman Türk Atalarımız bu nurdan aldıkları güçle 1071 de şu andaki vatanımız olan topraklara atamız Alpaslan’ın komutasında kazanılan muhteşem Malazgirt zaferi ile girdiler. O gün bu gündür buradayız. Yalnız bu güne kadar Anadolu toprakları ve milletimiz Moğol ve Haçlı saldırıları ile büyük tehlikeler atlattı. Moğollar sonraları Müslümanlaşarak bizler için tehlike olmaktan çıkmış lakin haçlıların bize karşı husumetleri, düşmanlıkları, kinleri hiçbir zaman bitmemiştir. 200 yıla yakın süren Haçlı Seferleri değişik nedenlerle tarih boyu sürmüş, en son I. Dünya savaşı ile zirve yapıp bizden çok büyük toprakları alıp, Osmanlıyı paramparça etmişlerdir. Ümmeti oluşturan unsurları ( Türk, Arap, Kürt, Acem, Boşnak, Arnavut,,,) birbirine bağlayan halatı (İslam Kardeşliğini) koparan haçlılar, ümmeti ipi kopan tespihe çevirmişlerdir. 200 yıldır yaşadığımız, bu günlerde (Irakta, Libya’da, Suriye’de, Filistin’de) yaşamakta olduğumuz; yarınlarda da (maazallah eğer ibret alıp, tedbir koyup düzelmezsek) yaşayacağımız, kargaşanın, iç çekişmenin, isyanların, savaşların, ölümlerin… Ana sebebi bu dağılmadır.
Suriye’de bu gün yaşadıklarımıza ibret gözüyle ve yazdığım tarih perspektifi ile bakarsak çareyi de daha net görürüz. “Arap, Türk, Kürt, Acem” “Sünni, Şia, Nusayri, Ehli Sünnet, Ehli Bidat… Bu kavimlerin bu mezheplerin bu kargaşada isimlerinin geçmesi normal; normal olmayan şu kavimler ve şu inançlar; ABD, Rusya, İngiltere, Fransa, Almanya, Çin, İsrail… Hristiyan, Katolik, Ortodoks, Protestan Ateist, Marksist, kapitalist…
Zayıf ve güçsüz olan Müslüman devletler ve kavimler birbirleri ile olan savaşlarda/anlaşmazlıklarda Emperyal bir güç ile işbirliği içine giriyorlar. Tabi onlarda (normal bir durum olarak) ilk önce kendi çıkarını ve menfaatini düşündüğünden İslam dünyası büyük bir çıkmazın içinde debelenip duruyor.
Aliler ile Veliler, Osmanlar ile Samiler, Meteler ile Efrasyaplar, Maholar ile Mustafalar, Fatihler ile Abdülazizler… Kendi meselelerini kendileri çözmedikleri müddetçe Hanslar, Corçlar, Vladimirler, Yongiler Mişonlar… Ensemizde boza pişirmeye devam ederler. Yalnız bendeniz, bu gün ve yarınlardan daha umutluyum. Sebebini açıklamak çok uzun sürer; lakin gördüklerim yaşadıklarım ve tarihten aldığım tecrübe içimde böyle bir hissin böyle bir ümidin büyümesini sağlıyor. Belki de İbrahim Hakkı Dedemizin şiiri beni bu ümit ışığına savuruyor:
Hak, şerleri hayr eyler,
Zannetmeki gayr eyler,
Ârif ânı seyr eyler,
Mevlâ görelim neyler,
Neylerse, güzel eyler...
Sen Hakka tevekkül kıl,
Tefvîz et ve rahat bul,
Sabr eyle ve râzı ol,
Mevlâ görelim neyler,
Neylerse, güzel eyler...
Kalbin ana bend eyle,
Tedbîrini terk eyle,
Takdîrini derk eyle,
Mevlâ görelim neyler,
Neylerse, güzel eyler...