İBRAHİM PEYGAMBER VAKFININ HATIRLATTIĞI

Kurban kıssasının da kaynağı olan ülül-azim peygamberlerden olan İbrahim (AS) hakkında ehli kitap dediğimiz Yahudiler ve Hristiyanların tartışmalarını Al-i imran suresindeki şu ayetler haber vermekte ve gerçeği beyan etmektedir: “65 Ey Ehl-i kitap! İbrâhim hakkında niçin tartışırsınız? Oysa Tevrat da İncil de kesinlikle ondan sonra indirildi. Hiç düşünmüyor musunuz? ﴾66﴿  İşte siz böylesiniz; hadi hakkında bilginiz olan konuda tartıştınız, fakat hiç bilgi sahibi olmadığınız bir konuda niçin tartışıyorsunuz! Oysa Allah bilir, siz bilmezsiniz.﴾67﴿  İbrâhim ne Yahudi ne Hıristiyan idi; bilâkis o, tek Allah’a inanıp boyun eğmiş birisiydi, müşriklerden de değildi. ﴾68﴿  Doğrusu insanların İbrâhim’e en yakın olanı, ona tâbi olanlar, şu Peygamber (Hz. Muhammed) ve iman edenlerdir. Allah da müminlerin dostudur.”
Rumeli’nin fethi sonrasında buranın ihya edilmesi ve medenileştirilmesini anlatan Ord. Prof. Dr. Ömer Lütfi Barkan hoca istila edilen boş topraklarda dervişlerin büyük kültür, imar ve din merkezleri kurdukları, imaretler, vakıflar inşa ettiklerini beyan eder. (Bakınız: Barkan, Ömer Lütfi. İstila Devirlerinin Kolonizatör Türk Dervişleri (Nüfus ve İskan Meselelerine Dair Toplu Çalışmalar) Yayına hazırlayan: Y. K. Taştan. Ötüken yayınları, İstanbul, 2020.) Hatta bazı iktisat tarihi kitaplarında, Orta Avrupa, Fransa, Cermenya ve İtalya’da manastırlar kuran, boş ve kurak arazileri tarıma açıp oraları şenlendiren el emeği ile çalışıp geçinen ve artı ürünü ihtiyaç sahiplerine paylaştıran “sisteryen” rahiplerden bahsedilir.
İbrahim peygamberin bir önemli özelliği olan cömertliği ve kurduğu vakfın 1920’li yıllara kadar durduğunu Ali Haydar Efendi vakıflar hakkında yazdığı kitabında yazıyor. Bu vakıflar Kudüs-ü Şerif ve civarında, Filistin’dedir.
Müslümanlar her gittiği yerlere vakıf eserleri götürmüştür. Her ne kadar bazı tarafgir tarihçiler inkar etseler de, Anadolu ve Rumeli fethedildikten sonra boş araziler veya virane olmuş yerleşim yerleri şenlendirilmiş, en ücra köşelere kadar (mesela derbentlerde) emniyet sağlanmıştır. İnsanların inançlarına ve ırklarına bakılmadan, köleleştirilmeden çalışıp kazanmalarına imkan sağlanmıştır. Vakıf eserleri kurularak dönemlerinin en müreffeh toplumları ortaya çıkmıştır. Üretimden tüm insanlara hatta hayvanlara kaynak ayrılmıştır. Hristiyanların da yukarıdaki örneklerde hayır kurumları kurdukları anlaşılmaktadır. Yahudilerin tarihlerinde kendi inançlarından olmayanlar için hayır kurumları var mı acaba? Mesela Jacques Attali, Yahudiler Dünya ve Para kitabında Yahudi sürgünlerinden, bunların harpleri nasıl finanse ettiklerinden bahseder, ama vakıf türü insanlığa-canlılara sunulan hizmetlere yer vermez.
Burada da, yukarıdaki ayetin hakikati ortaya çıkıyor: Yahudilerin kendilerinden saydıkları İbrahim (AS) müşrik değildi, muvahhitti, O’na uyanlar da muvahhittirler, müşrik değillerdir, onlar da İbrahim peygamber gibi kurdukları vakıflarla insanlığa hizmet eden müminlerdir.
Yahudiler, İbrahim’e yakınlıklarını iddia etmekteler ancak hizmet kurumları oluşturmak bir yana şimdi Gazze’de yaptıkları vahşetle nasıl O’na yakın olduklarını söyleyebilirler?